Nederlands
English
Ik ben geboren in Batavia 12 maart 1949. Mijn moeder had op dat moment malaria en ik dus als baby dus ook. Helemaal geel ben ik toch mee naar huis gegeven. Na 6 weken tobben bleek ik zo ziek dat mijn pap er een kinder-professor bij heeft geroepen. Hij is thuis gekomen heeft mij onderzocht en zei tegen mijn ouders ‘banjak soesah’, dit betekent dat het kind haar hele leven pijn zal moeten lijden. Mijn vader heeft mij dit verteld vlák voor zijn overlijden toen hij nog kon praten in 1995.
Geboren in het staartje van de bersiap en de politionele acties en alles wat daarna nog gebeurd is, ik heb als baby en peuter veel gezien maar vóóral gehoord. Vandaar de nachtmerries die na mijn 45e jaar zijn begonnen. Hiervoor ben ik via Pelita naar
de joodse kliniek de Sinai in Amersfoort geweest.
Als ik al mijn kinderfoto’s zie dan begin ik pas te lachen na mijn 5e jaar op alle foto’s voor deze leeftijd kijk ik ernstig.
Papa werd tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië opgepakt en tewerkgesteld als dwangarbeider bij de Birma Spoorlijn. Hij heeft deze periode maar net overleefd. Hij was is een slachtoffer van de atoombom in Nagasaki. Hij moest namelijk meteen helpen met het ruimen en bergen van de slachtoffers. Hij zat binnen een straal van 30 km van het episch centrum af. En is blootgesteld aan radioactieve straling. Zijn bloed was besmet en dna zwaar beschadigd maar dat kwam pas veel later aan het licht.
Hij was krijgsgevangene en werkte in een mijn, zij hadden net luchtpauze en waren boven de grond, gelukkig want de mijn waarin ze moesten werken stortte in. De 3 brede heuvels tussen het episch centrum en de mijn hebben de eerste klap opgevangen,
maar ze hebben ‘de fatman’ gezien.
Mama was met haar familie een buitenkamper en zij overleefden een aanval van de pelopors omdat de truck waar ze op waren geslagen 4 lekke banden kreeg. Zij werden naar het politiebureau gedreven, de oudste broer werkte in een Engels kamp en heeft zijn familie samen met een sikh kunnen bevrijden. Maar de jongste broer pas 17 jaar oud heeft zijn leven willen geven om de familie te redden en is die nacht zwaar gemarteld.
De andere bewoners van die wijk werden naar de Tjideng gevangenis in Batavia gebracht en zijn vermoord en onthoofd en de pelopors voetbalden de volgende dag met die hoofden. Mijn moeder en haar familie kwamen in 1946 in Nederland. Mijn moeder trouwde met de handschoen met mijn vader en keerde in 1948 terug.
Vlucht naar Nederland: Wij zijn uiteindelijk gevlucht in een geblindeerde taxi met gedoofde lichten naar de haven, daar kwamen wij aan op de Atlantis een Australisch schip. Dit moest heel snel en in het geheim gebeuren want mijn vader weigerde over te stappen naar de TNI. Tengevolge waarvan wij bovenaan de lijst van liquidatie kwamen te staan. De vrouwen en mannen moesten gescheiden slapen. Wij kwamen aan in 1950 en konden bij mijn oom en tante in Scheveningen terecht. In 1952 verhuisden wij naar Zeist.
Lichaamlijke klachten en gevolgen Nagasaki bom. Papa is blootgesteld aan de stralingen van de Atoombom. Daarna ontplofte de bom in mij en ook mijn broer; Vanaf mijn 13e jaar na het verwijderen van de appendix, werd ik steeds zieker. In 1973 werd mijn eierstok verwijderd met een tros cystes zei de specialist. Cystes overal ook in mijn handen en polsen. Heel vaak opgenomen vanwege deze buikpijnen. 17 jaar lang elke maand 1 tot 2 weken op bed met hevige buikpijnen. Een tumor met tentakels had mijn middenrif op 3 plaatsen doorboord, mijn maag werd omhoog geduwd en mijn rechter long zit nog ingedeukt, maar dit zie je alleen maar op een diafragma.(1979)
Het is een verschrikkelijk verhaal maar ik zal het hieronder heel ‘praktisch’ in een tijdslijn omschrijven. Zo houd ik zelf ook wat afstand bij mijn gevoel:
De tumor had tentakels en was vastgeplakt aan mijn organen. Het verklevingsveld is daarom ook zeer groot.
Nog steeds, ook na het verwijderen van de tumor die bijna 10 kg woog (ik dacht zwanger te zijn). 1985 kreeg ik een strengillius die verkleefd was aan de buikwand. In het Zeister ziekenhuis is dit door dr. Jitskoot verholpen hij adviseerde dit verder conservatief te behandelen omdat hij mij maximaal nog maar 1 x kon opereren. De darmwanden zijn dun en broos en brokkelen af en toen hij mij hechtte had hij nooit gedacht dat ik het zou overleven. Dit was ook zo ernstig dat ik een bijna doodervaring kreeg.
Ik heb dus veel opnames gehad wegens darm maag en leverklachten. Een uitstulpsel werd van mijn voorhoofd verwijderd, het had lange wortels. In 1993 kreeg ik astma in een vorm die meerdere mensen hebben maar in de praktijk van mijn longarts was ik de enige. Dit gebeurde na het overlijden van mijn mam. Enige tijd later werd er slaapapneu geconstateerd en vastgesteld hiervoor gebruik ik een cpep aparaat elke nacht.
In 1995 overleed mijn papa en kreeg ik diabetes II.
Hiervoor spuit ik 3 x kortwerkend (novorapid) en 1 x langwerkend (Lantus)
1999 opname in Heideheuvel voor de astma. Zeer allergisch voor de bomen. Hoge bloeddruk.
2001 opname in Davos voor de astma. Hierna 3 jaar geen aanval meer gehad. Nu in alle hevigheid terug.
2005 speekselsteen onder mijn tong verwijderd door de kaakchirurg.
2007 reumatische artritis met een overlap naar RS3PE aan beide handen en
polsen.
Opmerkelijk is dat aan beide handen de zwellingen op de verkeerde plek zitten. Zeer allergisch voor contrastvloeistof, antibiotica amoxil, broxil, clamoxil plaquenil. Dit is gebleken na een nieronderzoek met contrastvloeistof was helemaal van de wereld.
Later dacht men aan Lupus gelukkig is dat niet zo.
2013/2014/2015
Oktober cyste uit de bovenkant van mijn rechter voet gehaald door de plastisch chirurg.
Speekselklier links door de kaakchirurg verwijderd, deze bleek al 3 jaar chronisch ontstoken te zijn, bovendien zat er boven op de tongzenuw, die over de speekselklier ligt, een speekselsteen vast te zitten. De tongzenuw is zwaar gekneusd. Bij de pijnpoli constateerde men dat de diepstliggende hersenzenuw de nervus glossopharyngeus neuropathie toch geraakt was.
Hierdoor krijg ik nog steeds een hele vreemde stem alsof je dronken bent en
kan ik niet goed slikken. Maar kan wel zingen.
Al heel lang bloedarmoede er is een bloedende poliep uit de maag en er zijn
3 poliepen uit mijn darm verwijderd. In mijn galblaas zit een poliep die is inmiddels kleiner geworden maar er is er toch nog een bijgekomen, zei de gastro enteroloog. Verschillende keren opgenomen door de asthma naar de revalidatie voor 5 weken. Mijn bloed geeft geen infecties aan terwijl die er wel zijn. De klepsjella bacterie stak de kop op en in 2015 meer dan 50 x blaasontsteking gekregen naar de Uroloog waarschijnlijk ook door de diabetes.
Tijdens de revalidatie kreeg ik weer problemen met mijn maag en darmen.
Dit was in 2015 juli augustus. Deze problemen werden steeds groter en uiteindelijk opname waar men 2 aanvallen gezien heeft hiervoor kreeg ik morfine 70 mg. De oorzaak kan men maar niet vinden alleen de symptonen bestrijden met deze morfine, inmiddels teruggebracht naar 10-15 mg per dag. Na deze opname direkt door gegaan naar zorghotel Bovenwegen in Zeist 8 weken. In 2015 kreeg ik last van een flutterboezem en heb ik hartfalen. Hiervoor werd ik opgenomen en naar IC gebracht.
Diabetaloog stelde vast dat ik beginnende nierfalen heb.
En neuropathie aan beide voeten en tenen.
Nu dit jaar kreeg ik plekken op mijn borst de pathaloog anatoom zegt n.a.v. de biopt, dat het het dichtste bij eczeem kwam. Zalf gekregen maar de plek verdwijnt niet. Staar aan beide ogen gekregen onder behandeling van oogarts. 1 juni 2016 beursitus aan mijn linker heup.
Al deze gebeurtenissen hebben mijn leven beinvloed, maar toch heb ik veel leuke dingen, kunnen doen en heb ik veel sport beoefend. Badminton, softbal, judo, pentjak silat, dansen, zingen, encaustiek schilderen en beeldhouwen. Door al het ziekte verzuim heb ik niet genoeg in vaste dienst kunnen werken. Dus geen pensioenopbouw. Alleen een klein pensioen van 18 euro p.m. en a.o.w. Vanaf 22 september 1982 80/100 % arbeidsongeschikt en kreeg ik een wao uitkering.
Oproep: Misschien zijn er meer mensen met deze ervaringen en mankementen wiens vader of grootvader in Nagasaki waren toen de bom ontplofte. En vechten ook deze mensen voor erkenning van wat ons is overkomen, een erkenning van de ziekte en een goede opvang omdat ze net als ik zowel geestelijk en lichamelijk een oorlogsslachtoffer zijn. Stuur graag een mail naar info@deindischekwestie.nl
Heel veel liefs en dikke kus.
Yola Geldtmeijer
#indischekwestie
Gebed van mijn vader uit 1944-1945, mijn houvast.
