Nicole Bruininga

5 jaar geleden begon mijn treinreis door het verleden. Het verleden van een opa die ik nooit gekend…

Over mij

5 jaar geleden begon mijn treinreis door het verleden.

Het verleden van een opa die ik nooit gekend heb, een oma die daarover zweeg..

Van de andere oma, die ik misschien maar 1x heb gezien, heel lang geleden waardoor het beeld dusdanig is vervaagd en een foto zelfs geen herinneringen op roept,  is het enige tastbare, wat ik van haar heb, een kopie van een brief, handgeschreven door haar.

Het is een afscheidsbrief, een intens verdrietige afscheidsbrief..

Ik zie haar handschrift en ik lees haar woorden en voel dat de oorlog ook haar gebroken heeft. 

Ach ach... omaatje die ik niet gekend heb..

De trein denderde  voort en alle informatie kreeg zo zijn of haar plekje en alles werd met veel zoekwerk  zo goed als mogelijk passend gemaakt.

Het is een grote legpuzzel waarvan ik weet dat, ook al is het ogenschijnlijk af, het wellicht nooit echt af is of 100% kloppend.

Ik vorm het met alle voorhanden zijnde informatie maar realiseer mij dat het hoe dan ook gekleurd is door de ogen van toen nog jonge kinderen.. Deze jonge kinderen van toen zijn mijn ouders. 

Hun verhaal leert mij ze te begrijpen in zoverre dat mogelijk is. Het leert mij ook dat de oorlog nooit uit een kind gaat, het met haar of hem meegroeit en dat er zo goed als kwaad mee geleefd wordt. 

Het er niet over hebben was ter bescherming van hun kinderen, van ons. Een generatie die vragen heeft en ze stelt maar er  al snel mee stopt omdat het allemaal te pijnlijk is. De jaren gingen voorbij en de vragen verstoften tot het moment dat ze door de knagende nieuwsgierigheid weer onder het stof vandaan werden gehaald.

De oorlogskinderen zijn inmiddels de oudste generatie geworden, hun kinderen zijn volwassen en een aantal realiseert zich dat zij het zwijgen, het grote “Soedah laat maar” willen doorbreken.  

Ik ben er een van.

Ik heb geleerd vragen te stellen, stapje voor stapje..

Zij, mijn ouders hebben geleerd antwoord te geven.. stapje voor stapje…

Inmiddels zijn wij 72 jaar verder en tot op heden blijft Nederland dit verleden, ONS verleden negeren,

Hiermee negeert Nederland het bestaan van mijn grootouders, ouders, mij en mijn kinderen.... ONS

Het negeren moet stoppen, het uitdelen van zoethoudertjes moet stoppen, het zwijgen opleggen moet stoppen, het uitsterfbeleid moet stoppen!

 

#indischekwestie

#excuses

#erkenning

#backpay

#compensatieoorlogsschade

#stophetnegeren

Ik ondersteun de Indische Kwestie,

Nicole Bruininga

14-08-2017

Sophie sterft aan een gebroken hart
Posted door

Sophie sterft aan een gebroken hart

Op de foto, mijn overgrootmoeder Sophie Cramer en overgrootvader Anton Ingelse: Ouders van mijn oma Pingky en de grootouders van mijn moeder, Grace Bruininga-Hertel Sophie was 12 jaar oud toen ze haar beide ouders (Johannes Cramer en Zwaantje)  verloor aan de pest. Op 18-jarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt aan Oscar Neyman. Hij was een weduwnaar en […]

Verie Christina Hertel’s toekomst bruut ontnomen.
Posted door

Verie Christina Hertel’s toekomst bruut ontnomen.

Verie Christina Hertel, voor ons Oma Pingky is geboren op 13-10-1914 te Soerabaja en overlijdt in 2002 in Leeuwarden. Op 16-1-1935 trouwde zij met onze opa Tijmen Hertel. Hieronder het relaas van hun korte leven samen en zonder elkaar. Na veel gesprekken met mijn moeder Grace Bruininga-Hertel en na onderzoek is dit verhaal voor ons […]

Opa Tijmen Hertel moest zijn eigen graf graven…
Posted door

Opa Tijmen Hertel moest zijn eigen graf graven…

Jacob Serjakus Tijmen Hertel  Geboren op 12 februari 1912 te Semarang  Overleden op 29 april 1945 te Pakanbaroe  1942… De oorlog brak uit, de Jap viel Nederlands Indië binnen en opa en zijn 2 broers Willem en Frits werden opgeroepen om zich aan te melden bij het KNIL, waar ze alle drie werden aangesteld als […]

Willem Hertel, Changikamp Singapore
Posted door

Willem Hertel, Changikamp Singapore

Willem Hendrik Johan Hertel  Geboren op 2 december 1904 te Soerabaja Overleden op 25 mei 1945 te Singapore  Willem, de oudste broer van Frits Hertel, verlaat als 2de de Kromhout Kazerne. Eerst met de trein naar Batavia en vanaf de haven van Batavia vertrekt hij op 4 januari 1943 met de Usu Maru naar Singapore. De […]

Frits Hertel, zat tussen bamboe stellages
Posted door

Frits Hertel, zat tussen bamboe stellages

Frederik (Frits) Arnold Leon Hertel Geboren op 14 juni 1907 te Semarang  Overleden op 22 april 1944 te Kamp Harima Osaka  Medio augustus 1942 wordt Frits Hertel op de trein naar Batavia gezet. Vandaar uit wordt Frits verscheept naar Singapore. Hier verblijft hij tijdelijk. Frits wordt op 30 november 1942 op de Kamakura Maru, ook […]

Map van al mijn posts door Nicole Bruininga