Nederlands
English
Uwe Majesteit de Koning,
Mijn naam is John Bruininga, 84 jaar oud en Indië/Nieuw-Guinea Marinier-Veteraan.
Aanvankelijk wilde ik deze brief aan Mark Rutte onze demissionaire Minister President richten, maar omdat hij samen met nog drie andere heren bezig is aan een 208 dagen durende formatie van een regering en ik hun ze daarin niet wil storen, richt ik mij tot U, Majesteit.
Ik weet dat U het druk heeft maar ik weet dat u ook een hart bezit dat openstaat voor een Veteraan om hem aan te horen, mijn dank daarvoor.
De aandacht die ik van U vraag is vrij simpel, maar het maakt bij mij veel emotie los.
Mijn schoonvader Tijmen Hertel , heeft in de 2e Wereldoorlog gediend onder Uw Overgrootmoeder Prinses Wilhelmina, een vrouw met ballen. Hij heeft de torpedering van de Junyo Maru overleefd, maar vervolgens is hij te werk gesteld aan de Pakan Baroe Spoorweg en helaas vanwege de grote ontberingen tijdens de krijgsgevangenschap , heeft hij op 29 april 1945 het leven gelaten. Zijn twee broers Wim en Frits Hertel hebben in andere Kampen (Changi en Osaka) ook het leven gelaten. Maar ondanks dit grote verlies is het een familie die Koningsgezind is gebleven.
Ik heb in 1949 en in 1962 mogen dienen onder Uw Grootmoeder Prinses Juliana en met veel genoegen…daar kom ik later op terug, met Uw toestemming.
Helaas zijn de heren regeerders vergeten, mijn schoonvader zijn vergoeding van 3 jarig achterstallig soldij, aan zijn vrouw, mijn schoonmoeder, Verie Hertel uit te keren.
Zij werd geheel aan haar lot overgelaten en moest met zes kinderen zien te overleven van een aalmoes die zij uit eigen verdiensten heeft verkregen.
Zoals U weet waren de Indische Nederlanders niet meer welkom in hun zo geliefd toenmalig Nederlands-Indië. Ook mijn schoonmoeder en haar 6 kinderen moesten het land uit, maar Nederland wees haar diverse aanvragen keer op keer af. Na 2 jaar kregen zij eindelijk toestemming om naar Nederland te mogen. Voor de overtocht, kleding, huisraad enz. kreeg zij daardoor een schuld aan de Nederlandse staat van Hfl. 5.000,–
In 1987 verbaasde een DMZ medewerkster zich over een afschrijving van Hfl. 2,50 op het bankafschrift van mijn schoonmoeder….. En dat bedrag Majesteit, was de wekelijkse afbetaling van de lening .
Helaas is mijn schoonmoeder niet meer onder ons, zij heeft nooit mogen genieten van de soldij van haar man waarop zij recht op had. Het geld dat ergens staat opgeslagen maar dat haar nooit heeft bereikt.
Dat recht op het achterstallig soldij zou toch moeten overgaan op de rechthebbenden die nog in leven zijn of is dat verkeerde gedachte van mij Majesteit?
Immers Nederland staat bol van Rechtvaardigheid ten opzichte van de Mensheid.
En dan nog zoiets, op 15 maart 2002 is mijn schoonmoeder gestorven maar toch moest zij (wij dus) de rioolbelasting tot/met 31 december van dat jaar betalen, een kunstig gebaar van budgetbeheersing. Dit even ter attentie Uwerzijds.
Dan mijn ervaring;
NIEUW-GUINEA HERINNERINGKRUIS MET GESP 1962.
De dragers van deze onderscheiding zijn door het oog van de naald gekropen en dat maakt dit kruis zo belangrijk !!
In 1960 bracht ik met Hrms Karel Doorman onder het mom van een Vlagvertoon een aantal Hawker Hunters en Helikopters naar Ned. Nieuw-Guinea ter verdediging van het Land.
In 1961 werd ik overgeplaatst van de Karel Doorman naar Biak samen met mijn vrouw (die daar slechts 3 mnd heeft gezeten als z.g. gezinshereniging) om daarna vanwege de gespannen toestand in het land de grote exodus van Nederlanders uit Nieuw-Guinea mee te maken……..
Ik bracht mijn vrouw naar het vliegveld Mokmer waar zij aan boord stapte van de ” Holland Plane”.
Ik stapte zelf in een Dakota die mij naar het front in Kaimana bracht…..
1962: zes Sovjet onderzeeërs met in Indonesische gestoken uniformen Russen waren op 15 Augustus de haven van Manokwari aan de Geelvinkbaai op tien zeemijlen afstand genaderd, zonder door de Marine te zijn opgemerkt. Op het vliegveld van Djakarta stonden 30 Tupolevs met volle bommenrekken klaar om op te stijgen en militaire doelen in Nieuw-Guinea aan te vallen. Een gerichte aanval op het vliegveld Mokmer en het troepentransport schip “De Keerkring” zou, zo dacht men, voldoende zijn om de Nederlandse luchtmacht uit te schakelen……….
OP CERAM STONDEN 30.000 MAN Indonesische en Russische troepen klaar VOOR EEN INVASIE…….. Met het 322e Squadron en 10.000 Marinierseenheden en andere eenheden, over het gehele gebied van Nederlands Nieuw-Guinea verspreidde Militairen, had ons Land niet veel kunnen uitrichten…….. Met de op het nippertje tussen Nederland en Indonesië bereikte overeenstemming over het BUNKER-plan WERD EEN BLOEDBAD VOORKOMEN…..!!!!
Thank God….. en ik heb met verve onder uw Oma gediend en bijna mijn leven gegeven.
Op Schiphol kwam ik aan met een koffertje, een bos pijlen in mijn hand, een vergoeding van fl.300,- en met de opdracht mij over een week te melden in de VBHK te Doorn.
Snel de bus in naar Amerongen, waar mijn vrouw, ondergebracht in een pension op mij zat te wachten, ik had de overtrekschoenen van de KLM nog over mijn instappers die ik bij een chinees op Biak heb aangeschaft, lekker warm overigens.
In 1998 na mijn pensionering uit het Korps Mariniers, diende ik een verzoek om erkenning bij de Wubo in. Dit is een erkenning voor burgerslachtoffers tijdens de Japanse bezetting en de Bersiap-periode…
Met grote verliezen werd ik teruggeslagen en dat, Majesteit , is een grote teleurstelling in mijn leven geweest. Na heen en weer geschreven te hebben, was ik totaal uitgeblust om nog te vechten tegen het onrecht. Ik heb het maar opgegeven ware het niet dat Engelen van de #Indischekwestie, die strijden tegen al het onrecht dat de Indische gemeenschap is aangedaan, voor mij in 2017 in de bres zijn gesprongen. En zie! De mensen van de WUBO zagen het licht en kwamen er achter dat mijn lichamelijke klachten toch voortkwamen uit het oorlogsgeweld, opgedaan tijdens de 2e WO en de Bersiap-periode…
Eureka Majesteit, eind goed al goed.
Maar nu is de vraag, wat is er wezenlijk veranderd aan mijn klachten door oorlogsgeweld sinds 1998 ??
Hoe zouden mijn lichamelijke klachten zijn als ik eerder was erkend, gepaard gaand met de uitkering waardoor ik iets rianter had kunnen leven?
Helaas… de WUBO heeft dat mij 20 jaar lang onthouden.
Wat U net gelezen heeft is maar het topje van de ijsberg..
Majesteit, U hoeft het niet op te lossen het is alleen maar dat U het weet….
Dit lot hebben wij NIET verdiend, Majesteit..
De groeten aan Uw Vrouw, Koningin Maxima en uw prachtige Kinderen, met groot respect dat U mij hebt willen “aanhoren”.
UW DIENAAR,
JOHN BRUININGA OUD 84 JAAR
INDIE/ NIEUW-GUINEA -MARINIER-VETERAAN
ps: Majesteit, nog bedankt dat U Jongstleden april mij nog heeft benoemd tot Lid In de Orde Van Oranje Nassau.